یاران سبز،
امروز همه ما خوشحالیم که به آن سطح از بلوغ فکری و سیاسی رسیده ایم که دیگر رهبری کاریزماتیک که تمام مقدرات ما را در دست بگیرد نمی خواهیم. امروز همه ما با هم همفکری می کنیم، پیشنهاد می دهیم، اطلاع رسانی می کنیم و در عین حال که همراه جنبش هستیم به نوعی خود رهبری جنبش را نیز در دست داریم. این موضوع بی نهایت زیبا و با ارزش است.
ولی فراموش نکنیم که هر جنبشی نیاز به سازماندهی منظم و دقیق دارد و سازماندهی منظم با وجود هزاران رهبر ممکن نیست. فراموش نکرده ایم که در طول 32 سال گذشته منجمله در 18 تیر 78 وقتی می خواستیم اعتراض کنیم همیشه میگفتیم (یا گفته می شد ) که ایکاش رهبری داشتیم. ایکاش رهبر شجاعی داشتیم که همگان را علیرغم نظرات متفاوت زیر یک چتر کنار هم آورد و دریغ که نداشتیم چنین رهبری.......ا
امروز، ما نه تنها یک رهبر، که دو رهبر مردمی داریم. فارق از هر چه (بد یا خوب) که بگویند آنها به حق ثابت کردند که تا پای جان بر روی حرف خود ایستاده اند و این خود بزرگترین نشانه ارزش و اعتبار آنهاست چراکه دیر گاه یست این ملک کنام دروغ و دروغگویان شده است. حکومت تزویر و دروغ امروز فهمیده که اینان برایش حکم نابودی دارند و در خانه حبس شان کرده است تا فراموش شوند.
مباد که فردا بگوییم ای کاش.... مباد که بگذاریم که گذر زمان سست مان کند... مباد که خون سهراب ها و ندا ها را به سکوت بفروشیم..... و مباد که دیر شود که این فرصتی نیست که آسان به چنگ آید و آسان رود.......ا
آماده باشیم تا همه در روز سه شنبه بیرون آییم و این سه شنبه را به سه شنبه دیگر و دیگر پیوند دهیم
امروز وقت سکوت و سکون نیست، مبادا که فردا دیر شود
